Liesbeth van der Pol Dok architecten
Kijk; mooi hé? Zo’n ziende kap zou eventueel een gewaagd, maar prachtig onderdeel kunnen zijn in Obergum. Ik zeg heel voorzichtig ‘zou’ en ‘eventueel’, want het zijn ‘slechts’ de eerste ideeën van architect Liesbeth van der Pol. Twee weken geleden gaf ze hiervan een presentatie. Rekening houdend met ons ‘bidboek’ had Liesbeth gewoon de hele boel open gegooid om vervolgens haar visie op het interieur te laten zien. Huiselijk, ruimtelijk en spannend. Als de plannen gerealiseerd zouden gaan worden hebben de omwonenden hun ontmoetingsruimte; Huiskamer maar ook cultureel centrum. Hebben Pieterpadders een pleisterplek. Kunnen kinderen klauterend in de toren een kerk ervaren. ’t Is maar een greep uit dat bidboek. En de plannen blijven niet beperkt tot het kerkgebouw. De hele wierde is meegenomen. Met een koele en warme kant. Een plek voor contemplatie. Beleving van de historische schoonheid. Maar ook een plek voor ontmoeting.
Liesbeth van der Pol Dok architecten
Gewaagde ingrepen als deze zou ik niet durven aangaan als in de jaren 60/70 van de vorige eeuw het gebouw niet geheel kaal gerestaureerd zou zijn. Daardoor is het originele gebouw ver te zoeken. En daarom durft Liesbeth van der Pol ook veel; omdat er zo veel weg is, kan er veel. Tegelijkertijd heeft ze oog en respect voor de historische opbouw. Zo miste ze bij haar eerste bezoek aan Obergum de kracht van het langgerekte schip. De huidige zij ingang heeft deze doorbroken. Wat Liesbeth betreft gaan we terug naar de centrale as van de kerk en wordt de hoofdingang verplaatst naar de westkant, naar de toren.
Liesbeth van der Pol Dok architecten
Obergum zou met dit alles de derde op rij kunnen worden qua kerk metamorfose. Het lijkt misschien alsof we steeds driester worden in onze keuzes voor verbouw. Maar in feite zijn we alleen maar op zoek naar een passende vorm voor herbestemming van onze kerken. En maken daarbij onderscheid in gebruik. Voor Leegkerk, Klein Wetsinge en misschien ook Obergum betekent dit een ingrijpende verandering. Voor Oosterwijtwerd is de enige passende vorm juist behoud van het authentieke interieur. Maar altijd is respect voor de historische opbouw voor ons uitgangspunt. Carlo Huijts, directeur van Hendrick de Keyzer, verwoordde dit vorige week treffend: “Pas het gebruik aan het monument aan, en niet omgekeerd. Respecteer de natuurlijke opbouw van een monument’
Obergum voor restauratie 60/70
Na restauratie 60/70
Groninger Kerken 
Pingback: Metamorfose voor Obergum | Groninger Kerken | Historische Vereniging Winsum-Obergum·
Een interessante visie, ik vind het wel heel erg wit. Komt nogal steriel over, niet uitnodigend voor vermoeide, mogelijk natte wandelaars met klei aan de schoenen.
Ik heb overigens de link naar deze blog op de website van de Historische Vereniging Winsum-Obergum geplaatst, onze leden vinden het vast wel interessant om dit onderwerp verder te volgen!
Onderwerp is zeker interessant om te volgen. En wat het witte betreft; dat zal uiteindelijk alleszins meevallen!
Ik ben nogal geschrokken, zoals wellicht ook de middeleeuwse obergumers uit de 13e tot 16e eeuw dat zouden zijn, van het wel zeer streng sectarisch ‘calvinistisch’ aandoend wit. Van het weinige dat tussen de 16e eeuw en nu van het middeleeuwse gebouw bewaard was gebleven door ‘fundamentalistische’ kaalslag en onzorgvuldige restauratie blijft door dit ontwerp vrijwel helemaal niets meer over. De sporen van de totstandkoming van de kerk – vgl. (achtereenvolgens: 1. kapel met gewelf en noord- en zuidingang, 2. losstaande toren [kapel of doopfont], 3. verlenging schip [balkenplafond en priesteringang] en apsis [koor met 5 altaren], 4. verbinding schip-toren met zuid ingang, 5. plaatsing orgel en verplaatsing kansel) -, gaan nu geheel teloor.
In mijn ogen heeft het ontwerp nog het meest weg van een kille werk- of verblijfsruimte met storende archaische muursporen en vensters, die mij totaal niet aan een huiskamer doet denken. Ik ben ook benieuwd naar het rampzalige effect van het verwijderen van het balkplafond op de nu nog bijzondere akoestiek.
En wat gaat er gebeuren aan de omgeving van het gebouw, dat alleen nog aan de buitenkant op een kerk lijkt, m.n. aan het zwaar gehavende kerkhof rondom (waarvoor ons = historische vereniging winsum-obergum ooit door de stichting oude gr. kerken een nooit ontvangen subsidie werd toegezegd)?
Kortom, voor discussie vatbaar.
Pingback: Klein Wetsinge fantastisch voorbeeld | Groninger Kerken·